Verwachtingsvol en met een licht hart loop ik de trap op, benieuwd naar wat komen gaat. Bram komt achter mij aan. Speels slaat hij een paar keer tegen mijn kont, het klinkt hol op mijn strakke broek.
‘Hey liefje, heb je er zin in?’ vraagt hij. Zijn liefde voor mij klinkt door in zijn woorden. Een warme gloed verwarmt mijn hart. Mijn lief die echt van me houdt, die kan lachen om mijn onhandigheden. Die ook mijn wipneus leuk vindt en blij wordt als hij me ziet. Mijn lief, die zich ook regelmatig ergert aan mijn onhandige gedrag, bijvoorbeeld als ik in het donker voor de zoveelste keer mijn scheenbeen aan de bedrand stoot. Hoe onoplettend kun je zijn, bromt hij dan. Die afwijzende ondertoon in zijn stem ergert me, ik moet dan aan mijn vader denken. ‘Wat ben jij toch onhandig, zeg. Hoe vaak heb ik je al niet gewaarschuwd. Hoe kan het nou dat je iedere keer weer hetzelfde doet.’ Bram, die vaak precies weet wat hij doet, zijn bewegingen controleert. Die niet tegen een rommelige aanrecht kan, wat ik juist niet erg vind. Mijn lief, die niet niet van mij kan houden. Mijn steun en toeverlaat. Ik heb hem lief. Bijna ben ik boven. Een diepe zucht ontsnapt aan mijn lippen, ik glimlach terwijl mijn voet met roodgelakte nagels de zachte vloerbedekking van de overloop raakt. Ik draai me half om, kijk in zijn ogen en knipoog. Hij lacht ondeugend. ‘Het wordt een spannende nacht,’ zeg ik.

De badrand voelt fris aan onder mijn billen. Bram staat in zijn strakke boxershort tegen de deurpost aangeleund. Ik zie zijn vertrouwde lichtbruine zachte borstharen. Voor deze gelegenheid heeft hij onze spierwit betegelde badkamer opgefleurd met geurende rozenblaadjes. Rode. Ik val in zwijm als ik het zie. Het lavendelgeurkaarsje op de wastafel prikkelt mijn neus. Ik nies hard. Het geluid weerkaatst hard in de kleine ruimte. Kippenvel kruipt langzaam van mijn armen naar mijn nek. Bram friemelt aan de aluminiumachtige verpakking, waar de test in zit. Ze kraakt, alsof ze niet zomaar open wil, haar geheimen niet zomaar prijs wil geven. Hij maakt de zwangerschapstest open, zijn handen trillen. Binnen een paar minuten zal ik het weten… Gaat mijn leven radicaal veranderen? Dan ben ik niet meer alleen met mezelf. Draag ik een nieuw mensje in me? Kan ik wel een goede moeder zijn?

Al zittend op de badrand, mijn blote voeten op de badmat, de satijnen roze nachtjapon opgetrokken tot op mijn heupen, mijn slipje achteloos op mijn enkels. Een zenuwachtig lachje borrelt op. Mijn billen schuiven wat verder over de badrand en ik plas de urine die ik de hele nacht in mij verzameld heb, zo goed als ik kan over de test. In deze omstandigheden is dat niet simpel. Het zweet staat op mijn voorhoofd, mijn mond is kurkdroog, alsof ik dagenlang niks gedronken heb. Bram zit op zijn knieën. Hij houdt de test voorzichtig vast en probeert deze op de juiste plek onder mijn billen te houden.
‘Doe voorzichtig!’ roept hij nog. Maar zonder dat ik er iets aan kan doen schiet de urine eruit en plas ik over zijn vingers. De urine trekt zich nergens iets van aan en klettert vrolijk verder in het bad. Ik hoop dat ik de test ook geraakt heb. Bram is normaal gesproken niet zo gecharmeerd bij de gedachte aan warme urine, zeker niet over zijn vingers. ‘Ook jij moet iets voor je vaderschap overhebben,’ zeg ik quasi verontschuldigend. ‘Alles voor het goede doel!’
‘Ik heb er heel wat voor over, zie je dat niet?’ Hij zegt het een beetje gespannen.
‘Oh, we hadden het plasbekertje moeten gebruiken om daar de test in te houden,’ zeg ik. ‘Helemaal vergeten!’
‘Ik ook,’ zegt Bram. We kijken elkaar aan en schieten in de lach, die al heel snel een slappe lach wordt, we schateren het uit. Ik had al kunnen weten dat dit een grappige situatie zou worden. Pietje Precies en Onhandig Jetje doen een zwangerschapstest.
‘Even mijn handen wassen! Brr, ik moet…’ mompelt Bram. Zijn hoofd schiet naar voren, zijn tong komt met geluid naar buiten. Een braakneiging echoot door de holklinkende ruimte. Gelukkig komt er niets uit. Een voordeel van de test doen op nuchtere maag.
‘Sorry Steffie, ik kon er niks aan doen. Kom, we moeten naar de uitslag kijken,’ zegt Bram.

Strak kijk ik naar de test die op de wastafel ligt. Mijn blik is zo gefixeerd dat het wazig wordt en ik niks meer zie. Mijn hart vindt het spannend en zoekt een verblijfplaats in mijn keel. Het slaat duizend slagen in een minuut. Deze vijf minuten wachten duren een eeuwigheid. Ik houd mijn adem in. Ineens hoor ik Bram roepen: ‘Volgens mij… Het wordt roze, Steffie! Volgens mij… We krijgen een kind!’ Mijn adem ontsnapt en in een flits kijk ik naar Bram. Wat vindt hij ervan? Er schiet van alles door mijn hoofd: misschien vindt hij het toch niet zo’n goed idee, nu alles dichterbij komt. Trekt hij zich terug en ben ik dadelijk alleen met het kind. Misschien vindt hij me niet mooi met een zwangere buik. Zal hij een leuke vader zijn? Mijn bezorgde gedachten waren onnodig. Mijn lief glimlacht van oor tot oor, zijn ogen schitteren als die van blije kinderen die in de modder dansen. Hij springt omhoog, bijna tegen het plafond, zijn vuisten in de stand van YES! Langzaam dringt het ook tot mij door. Ik ben zwanger. We krijgen een kind. Plotsklaps opent mijn hart zich en een dosis blijdschap vindt haar weg in mijn lijf. Tranen rollen over mijn wangen. Het is zover, het is gelukt. Bram trekt me vanaf de badrand omhoog. Ik val in zijn armen, zijn borstharen kriebelen in mijn gezicht. Samen springen we blije rondjes, ik nog met mijn slipje op mijn enkels. Ik dreig te vallen, maar Bram vangt me op. We zijn blij met elkaar en met ons kind dat eraan komt. Dit was niet de eenvoudigste keuze in mijn leven. Wat een verantwoordelijkheid en wat een verandering van richting. Spannend, maar ik voel ook vertrouwen, zo oer als de mensheid zelf. Het gaat me lukken een fijne moeder te zijn én mezelf te zijn. Ons kind vertrouwen geven om ongedwongen te zijn wie hij of zij is. Ons kind leren hoe het leven in elkaar zit. Bram en ik, we doen het samen. Ik zie ons al lopen, twee mooie mensen met een blij kind, samen het leven door. Wandelend, juichend en soms ook stoeiend. Ik adem diep in en met een langzame zucht uit. Ik voel, ik weet, ik heb de juiste keuze gemaakt.

Help! Ik ben zwanger. Dat zou ik een jaar geleden geroepen hebben als ik niet had geweten wat ik nu weet.

En natuurlijk wil je nu verder lezen….

BESTEL HET BOEK

De kosten zijn € 22,50

• Stuur een mail naar mariska@absurdist.nl of app naar 06-4050 8876.
• Zet daarin JE NAAM en ADRES.
• Je krijgt een Tikkie of je maakt het bedrag over naar het rekeningnummer wat ik je toestuur.
• Het gesigneerde boek stuur ik naar je op.
• Is het voor iemand anders? Laat het me dan weten in verband met het signeren.
• Dankjewel voor je bestelling!

Liefs,