Enkele voorbeelden van sessies, waarin het verband van toen en nu, zichtbaar wordt.

• Een vrouw van 63 jaar voelt dat ze regelmatig dissocieert. Ze heeft dan geen contact meer met haar gevoelens en weet niet hoe te handelen. Dit komt regelmatig terug en ze snapt niet hoe dat komt.

  We zijn gaan kijken of dit thema een link heeft met een ervaring vanuit de prenatale tijd. Toen we dit opstelden, kwam er een ervaring van in een geboortekanaal te zitten. Ze zat vast. Bij navraag of ze iets van haar geboorte wist, zei ze, dat ze heel lang vast had gezeten tijdens de bevalling. Ze lag in een stuit-positie (in die tijd waren er nog geen echo’s), ze kon niet verder het geboortekanaal indalen. Er was paniek, bij moeder, de omgeving en natuurlijk ook bij het kleine baby’tje. Ze is toen met een spoed-keizersnede gehaald. Die paniek was te overweldigend om te kunnen verwerken. Haar overleefsysteem heeft haar toen beschermd door haar gevoelens af te snijden. Omdat na de geboorte niemand zag wat zij als baby allemaal heeft ervaren, moest de stress van deze ervaring in haar systeem blijven zitten. Als er een soortgelijke trigger in haar volwassen leven plaatsvindt, als iemand haar iets in de weg legt, schiet haar systeem in de overlevingsmodus van toen. Ze dissocieert en heeft geen contact meer met haar gevoelens. Ze is verdoofd. Door deze ervaring te verwerken, vermindert de stress van het zenuwstelsel en zal de trigger een volgende keer minder heftig zijn, en bij ander gedrag steeds meer verdwijnen. Nieuw zenuwpaden worden aangelegd.

• Een man van 45 jaar wil graag kijken naar het thema ‘strubbelingen’. Op zijn werk ervaart hij dat keer op keer. Hij wil wel verder, maar hij voelt iedere keer gedoe en frustratie.

  We gaan kijken of dit thema een link heeft met een ervaring vanuit de prenatale tijd. Toen we dit opstelden kwam er een soort ‘zwevend gevoel’ opzetten, zoals zeewier bewegend in de zee. Maar ook het gevoel geen houvast te kunnen vinden. Soms is het als begeleider even zoeken om te ervaren waar je precies terechtkomt in deze ontwikkeling van negen maanden tijd. Even later kan ik voelen dat het over de ‘innesteling van het embryo in de baarmoeder’ gaat. Er wordt een poging gedaan om in het weefsel te komen, maar dat lukt niet goed. Het embryo komt stil te liggen. Er wordt nog eens geprobeerd om erin te komen, maar het gaat niet. Gevoelens van ‘ik kan het niet’ komen op. Het embryo kan niet goed in het baarmoederweefsel komen. Het was stevig, er was weerstand. Een ‘struggle’. Uiteindelijk lukte het in de opstelling om verder te komen, omdat de gevoelens door de man werden gevoeld. Deze prille ervaring wordt zo verwerkt.

Het overleefsysteem van deze man is in zijn leven in deze groef van ‘niet kunnen’ blijven hangen, ‘het is een struggle’. Het heeft veel indruk gemaakt, een inprenting veroorzaakt door het blijven proberen en maar moeilijk vooruitkomen. Dat is nog zichtbaar op zijn werk als hij ‘iets voor elkaar wil krijgen’. Door deze opstelling kan de spanning van het zenuwstelsel afglijden en hoeft bij een trigger de poging niet herhaald te worden. Hierdoor kan ander gedrag ontstaan, ook komen er meer mogelijkheden beschikbaar. Hij zit niet meer vast.

Over deze materie is nog zoveel meer te vertellen…

Het kan zijn dat het lezen van deze informatie gevoelens bij je oproept. Neem gerust contact op als je hierover wilt delen, vragen hebt of iets wilt onderzoeken. Het verplicht je tot niets. Ook geef ik lezingen over dit thema, je van harte welkom.

Liefs,