Wil een gezin lekker lopen, dan zijn er bepaalde ‘wetmatigheden’ die gevolgd moeten worden. De onderlinge liefde kan dan beter stromen, er is minder gedoe en onverwerkte trauma’s van ouders worden minder snel overgenomen.

Bij wetmatigheden kun je denken aan:

• IEDEREEN HOORT ERBIJ EN HEEFT EEN EIGEN PLEK
  De ouders staan naast elkaar, aan het hoofd van het gezin. De kinderen staan op volgorde waarin ze geboren zijn. Als er overleden kinderen of miskramen zijn geweest, hebben ook zij hun plaats in het gezin. Niemand mag buitengesloten worden. Als er niet of onvoldoende om hen is gerouwd kan dat invloed hebben op het familiesysteem, kinderen voelen dat aan en spiegelen dat in hun gedrag.

Bij deze wetmatigheid is het belangrijk dat iedereen zijn eigen plek inneemt. Met behulp van een opstelling wordt zichtbaar of dit wordt gevolgd.

• OUDERS GEVEN EN KINDEREN NEMEN
  Het is niet de bedoeling dat kinderen de problemen van hun ouders oplossen. Het is niet hun taak, daar is de ouder zelf verantwoordelijk voor. Heb je als ouder nog veel onverwerkte thema’s uit je kindertijd, dan kan het zijn dat je niet kunt geven wat je kind nodig heeft. Jouw kind kan jou dan onbewust willen helpen, dan gaat hij ‘geven’. Hij hoopt dat als jij geholpen wordt, je emotioneel dan wel beschikbaar zal voor hem zal zijn en jij gaat ‘geven’ wat hij nodig heeft. Als deze wegmatigheid niet gevolgd wordt, raakt het geven en nemen tussen ouder en kind uit balans.

Bij deze wetmatigheid is het belangrijk dat de ouder geeft en emotioneel zorgt voor het kind. Het kind neemt en zorgt niet voor de ouder. Met behulp van een opstelling wordt zichtbaar of dit wordt gevolgd.

Ben je er werkelijk voor je kind?
Een groot issue is, dat ouders emotioneel vaak niet helemaal beschikbaar zijn voor hun kind. Ze zijn bewust of onbewust met iets ander bezig. Je kind heeft jou als ouder nodig omdat hij veiligheid en liefde nodig heeft om zijn Ik goed te kunnen ontwikkelen. Als hij je niet echt ontmoet, gaat hij naar je op zoek waar je wel op gericht bent. Als je veel onverwerkte kinderpijn hebt, kan het zijn dat je onbewust nog op je eigen ouders bent gericht. Dit in de hoop dat ze je alsnog geven wat je nodig hebt.

Je kind wil je liefde
Je kind zoekt jou en gaat dan in zijn energie op de plek van zijn opa of oma staan, jouw ouders. Hij hoopt je daar te ontmoeten. Daar pakt hij het aanwezige trauma op, om toch verbinding met jou en je familie te voelen. Hij wil erbij te horen, maar hierdoor wordt hij wel belast.
Je kind mist jou als je emotioneel niet beschikbaar bent, ook al doe je er praktisch gezien alles voor en houd je oprecht van je kind.

Je kind wil jouw liefde, zich verbinden, je goedkeuring. Hij wil zich aan je spiegelen zodat zijn Ik zich kan vormen. Hij wil zich geborgen voelen, anders raakt zijn overlevingssysteem in paniek. Dit levert vaak gedrag op wat als irritant, dwingend of juist als afgesloten en teruggetrokken wordt gezien. Het signaal wat het kind geeft en zijn onderliggende verlangen, wordt dan niet gezien. Op deze manier raakt het gezin gaandeweg steeds meer verstrikt en uit balans.

Je hebt een keuze
Jij als ouder doet dit alles niet bewust. Maar als jouw gemis en leegte uit je kindertijd niet verwerkt is, dan wil je dat wel maar lukt het vaak niet zoals je zou willen. En dat is verdrietig. Daarom is het belangrijk dat je als ouder je eigen thema’s oppakt. Voor jezelf zal je meer geluk gaan ervaren en dichter bij jezelf komen, maar je ontlast ook je kind. Jij kunt deze keten van familiepatronen doorbreken waardoor je kind vrijer zichzelf kan zijn. Blij-zichzelf zoals ik dat noem. Vrolijk, open en spontaan. Vertrouwen in zichzelf en zijn eigenheid. Ook dit neemt hij mee naar zijn volwassen leven.

Wat er in jou verandert, wordt zichtbaar in de buitenwereld. En bij je kind.